Kıbrıs’a özgü kamıştan sepetler eskisi kadar ilgi görmüyor artık…
Nostaljik sepetler, ne yazık ki, eskisi gibi alıcı bulmuyor…
Sepet ustaları, yok denecek kadar azalmış… Birçok usta, bırakmış bu mesleği, ülkede... Kimisi başka mesleklere yönelmiş... Birkaçı da inatla sürdürüyor, hala… Kıbrıs kültürünü yaşatan bu ustalar ise, turistlerden gelecek talebi, ilgiyi bekliyor…
Yapan da, alan da yok
Birçok amaç için kullanılan kamıştan sepetler, artık ne yazık ki, eskisi gibi ilgi görmüyor. Sepet örücülüğü de kalmadı artık Kıbrıs’ın kuzeyinde… pastik çıkınca, sepetlere olan ilgi de azaldı. Günümüzde neredeyse kullanan kalmadı…
Yok olan değerlere inat, bahçesinde kamıştan sepet ören Meryem Kuran, anlatıyor, Kıbrıs’ın simgesi sepet örücülüğünü…
Meryem hanım, rahmetli annesinden öğrendiği sepet örücülüğünün tekniklerini, boş vakitlerinde, sevdiklerine hediye sepetler örerek uygulayanlardan…
“Ne yapan, ne de alan kaldı” diyor… Yıldırım köyünde, geçimini kasaplıktan sağlayan bir babanın 7 çocuğundan biriymiş Meryem Kuran… Çok küçük yaşta öğrenmiş sepet örücülüğünü… Eve katkı için sepet ören annesinden…
Meryem Kuran, bakın neler anlatıyor:
“Annemin dizi dibinden ayrılmazdık. Eve katkı olsun diye kamıştan sepet örerdi. Anneme yardım ede ede biz de öğrendik.
Alıcısı çoktu, en çok da Güney’den müşteri vardı… Eskiden, köy kadınları ağaç altlarında oturur humalı hummalı sepet örerlerdi, evlerine katkı için. Kızların, çeyizinde, sepet olmazsa olmazdı…
Şimdi plastiğe çıktı, herkes hazıra alıştı… Kıbrıs’ın simgesi el emeği göz nuru kamıştan sepetler de geçmişte kaldı. Plastikler çıkınca, kamıştan sepetlere ilgi kalmadı.
Doğal sepetler hayatımızı kolaylaştırırdı. Daha sağlıklıydı. Bir zamanlar, yaşamımızda olmazsa olmazların arasında ilk sırada yer alırdı… Evimizdeki, çamaşırlık, sebzelik, ekmeklik, hatta gazetelikler bile kamıştan örülürdü…
Köfünler, kulplu ya da kulpsuz olarak boy boy yapılırdı… Her evde her çeşidi vardı, bir zamanlar… Şimdilerde ise adını bilmeyen bile var!”
