Yıllar öncesini düşündüğümde o günden bu günlere neler kaybettiğimizi daha iyi görüyorum.
Biz, Kıbrıslılar ve adalı olarak gelenek ve göreneklerimizi ne kadar yitirdiğimizin her geçen gün daha çok farkına varıyorum. Dostlukların sorgulandığı, kişisel çıkarların her türlü değerlerin üzerinde olduğunu görüyoruz. Bayramlarda el öpmemek için yurt dışına kaçar olduk. Nerde o eski bayramlar demeyi de ihmal etmiyoruz ama. Ben bu hafta yitirilen dostlukların değerini hatırlatmak için sizlerle herzaman yazılarına hayranlık duyduğum Can Yücel’in bir yazısını paylaşmak istiyorum. Eminim ki sizler de bir şeyler bulacaksınız.
Saate bakmaksızın kapısını çalabileceği bir dostu olmalı insanın...
"Nereden çıktın bu vakitte"dememeli,
Bir gece yarısı telaşla yataktan fırladığında;
"Gözünün dilini"bilmeli;
Dinlemeli sormadan,söylemeden anlamalı...
Arka bahçede varlığını sezdirmeden,mütemadiyen dikilen vefalı bir ağaç gibi
Köklenmeli hayatında;
Sen,her daim onun orada durduğunu hissetmelisin.
İhtiyaç duyduğunda gidip müşfik gövdesine yaslanabilmeli.
Kovuklarına saklanabilmelisin.
Kucaklamalı seni güvenli kolları.
Dalları bitkin başına omuz,
Yaprakları kanayan ruhuna merhem olmalı...
En mahrem sırlarını verebilmeli,
En derin yaralarını açıp gösterebilmelisin;
Gölgesinde serinlemelisin sorgusuz sualsiz...
Onca dalkavuk arasında bir tek o,
Sözünü eğip bükmeden söylemeli,
Yanlış anlaşılmayacağını bilmeli.
Alkışlandığında değil sadece,
Asıl yuhalandığında yanında durup koluna girebilmeli.
Övmeli alem içinde,baş başayken sövmeli
Ve sen öyle güvenmelisin ki ona,
Övdüğünde de sövdüğünde de bunun iyilikten olduğunu bilmelisin,
"Hak ettim" diyebilmelisin.
Teklifsiz kefili olmalı hatalarının;
Günahlarının yegane şahidi...
Seni senden iyi bilen,sana senden çok çok güvenen bir sırdaş...
Gözbebekleri bulutlandığında yaklaşan fırtınayı sezebilmelisin.
Ve sen ağladığında,onun gözünden gelmeli yaş...
Bayram sabahı önceliğiniz aileniz olsun. Unutmayın bizler çocuklarımza rol modeliz.
İyi bayramlar.
